Barış Budur İşte Şiiri - Gülseren Akdaş

BARIŞ BUDUR İŞTE:

Akşamın alacasında gözlerinde mutlulukla,
Babanın eve dönmesini, hasretle beklemek,
Elinde filesi,yemişi, ekmeği, yüzünde mutluluğu,
‘’barış budur işte……
Doğarken çocuğun gördüğü ilk ışıktır.
Ananın sabah seherde penceresinden,
Esen sabah yelidir ‘’barış’’
Kahvelerde söylenen sevda sözleridir barış.
Evrenin dağı,tepesi,deresi,ovası,köyü,
Ağaçlar dikildiğinde.ormanların yükselişidir,
Yangının eritip tüketemediği umuttur,
İik tomurcukların belirdiği yaşama sevincidir.
Barış sıcacık ocaklardan tüten yemek kokusudur.
Barış;
Açılan pencereden gökyüzünün dolmasıdır.
Geceleri kapı kapı dolaştığı zaman türkü.
Dolunay,taze yüzünü gösterdiği zaman,
Bulutların arkasından,gülümdiğinde,
Analar gözlerinin gerisinden bakıyorsa umuda,
Hissettiğimiz zaman yeniden!
Işıktan çizmelerini çektiğini güneşten.
Barış budur işte!
Barış ışın demetlerinin yaz tarlalarında;
İyilik alfabesidir o dizelerinde şafağın.
Güven dolu parmakların,gösterdiği yoldur,
Barış sımsıkı kenetlenmiş elleridir insanların.
Sıcacık bir ekmektir o masanın üstünde dünyanın.
Tarlada derin izler açan sabanların.
Barış içinde soluk almak evren,
Çaresizlik kuyusuna düşmeden.
Beyaz güvercin gibi kanat çırpmak,
Umutlandıralım, umutlanalım yürek dolusu.
Hadi barış ışıklarını uyandıralım tek tek,
Aydınlansın tüm kainat, umuda yolculuk var.
Bizlerde yarını oluşturan ışıklar olalım.
Uyanalın uyandıralım herkesi…
Barış budur işte.

04.12.2011 Gülseren AKDAŞ