Barış ateşi Şiiri - Fırat Öncü

Bir destandır bu
Uğultusu ve rüzgarı dört yanı sarar
Bedenlerde yalın ayak gezerken,
Bir kıvılcım düşer
Bir güneş olur

Gücünü mazlup kayıp şehirlerden,ağlayan analardan,şehitlerden ve bıçaklanmış aşklardan alan
Bir güneş...

Tutarsın elinde
Ve her yana savurur,dağıtırsın
Zemheri karanlığın korkutucu çakal sesleri arasında
Birden milyonlarca güneş doğar
Her evden,her candan
Milyonlarca güneş
Ellerinde savrulmaya,çoğatılmaya hazır Milyonlarca güneş...

Savrulur dört yana
Dağa,taşa,kavgaya,akrebe,yılana...
Sonra,
Kayıp ve yitik şehirler tarihiyle canlanır
Ağlayan anaların yüreğinde akan kan durur
Şehitlerin vasiyeti tutulur
Bıçaklanmış aşkların intikamı alınır
Fidanlar canlanır,kuşlar uçuşur
Kadim nehirler güler

Dünya'nın merkezi,şah damarı
Dicle ve Fırat'ın destanı
Kutsal,bereketli Mezopotamya'nın
Ve her kadim şehrin isyanı artar
Her kadim şehirden barış çığlığı yükselir

Sonra,
Şiddetlenmiş bir yağmur gibi düşen
Güvercinler,güller ve aşklar...
Elinde tuttuğun güneş
Mezopotamya'nın barış ateşidir...