Barış Adına Dökülür Kanlar

İçimizde yalnızlık vardı
Güllerde özlem,
Yürek hüznü toprağa düşer
Güz sabahları yaprak yaprak.
Dağların zirvesi görünmez sisten
Kardelenler baş kaldırır zirvesinden
Denizlerin öfkesi,sahilde köpürür
Ufuklar kızarır geleceğe utançtan
Bir yıldız kayar mavilikte
Usanır mutsuzluktan
Kararan gecelerin ürkütücü sesi
Gölge gibi düşer sabahın aydınlığına
Güvercinler ağlar yalnızlığına
Barışın hiç susmayan çığlığında.
Zaman acımasızlıkta bi-pervâ
Kimi arkasında kalır zamanın
Kimine yetişemez zaman,
Uygarlıkların kesiştiği noktadır an.
Barış adına dökülür kanlar
Silahların hiç susmayan sesinde,
Savaş otağını kurmuştur vicdanlara
Sokaklarda sefilâne yalnızdır barış
Yoksul ve uykusuz...
Savaşın suçsuzluğu için
Yargılanır barış,
Ay'dan atılan uygarlığın
Savaş meydanında.
Barış adına yapılır savaş
Karanlığın koynundaki kirlilikte,
Ve ölüm savaşı indirir tahtından
Barışa yakılır ağıt,
İnsanlığın bu anlamsız serüveninde...

Ahmet TIĞLI 26.11.2006 (Sevgi Merdivenleri)