Barış Şiiri - Ozan Rari

Kalbim tuhaf oluyor her duyduğumda seni
Sen sevgisin, güvensin, hoşgörüsün...

Sensizliği çekiyor birçok millet,
Kendi başlarına kalmış daha yürümeyi bilmeyen,
Aciz milyonlarca bebe, üşüyorlar yapayalnız soğuk gecelerde
Ve en kötüsü ne uğruna öldüğünü bilmeyen ruhlar
Var kardeşin adı savaş,
Senin aksine korkutuyor beni her defasında ölüm gibi!

Belki ben vurulmuyorumi kanım akmıyor damarımdan
Ama içimdeki tanrı emaneti kan ağlıyor, sızlıyor her defasında
Olmasın yapılmasın demekle durmuyor katil zihniyetler
İnsan doğa'sının yansıması olarak tarihe damgasını vuruyor
Sebep üç kuruş fazla para, toprak veyahut doyumsuzluğun her türlüsü...
Versinler bakalım tüm dünya'yı o zalimlere sanıyormusunuz olacaklar mutlu ve rahat!

İnanacak, güvenecek tek aşkımız tanrımız şu hayatta,
İster müslüman,
İster yahudi,
İster hiristiyan olsun...
Herkez maskelere bürünmüş barış'ı rahat bırakmıyorlar
Oysa mutluluk ve paylaşmanın sevinci, asaleti varken
Neden insanoğlu hep yenik düşüyor kendi nefsine her defasında! ! !

Benim gücüm yetmez bunları önlemeye,
Ama her kul muhakak ufakda olsa birşeyler yapabilir!
Ben korkmuyorum iyilik, güzellik ve BARIŞ uğruna yapılacak fedakarlığın her türlüsüne,
Tek vereceğim kendi canım olsa sonunda,
Seve seve fedayım bu uğurda...

Savaş uzak bir gemi gitgide yaklaşacak her limana günün birinde,
Barış vaad edilen cenet kadar özel ve narin kavuşmaktır hayali her insanın tüm özlemiyle...

(Sessiz, ezilmiş, korkak iyilerin cesaretli, söz hakkı olan, güçlü bireyler olması dileği ile SAVAŞA HAYIR)