Barış Şiiri - Emre Gürten

Barış mı istiyorsun?

Öyleyse düşlerimin sınırlarını ihlal etmeyeceksin.
Rüyalarıma kaçak gülücükler ihraç etmeyeceksin.
Topraklarımı içine alan sözde vatanına umut ekmeyeceksin!
Ki; savaşmayalım...

Demek barış istiyorsun? !

Peki, her şarkının melodisine gizlenmiş misyonerlerine ne demeli?
Sanıyor musun ki casus ellerin her gece okşamıyor ellerimi?
Fısıldayan sen değil misin, en sarhoş ezgileri?
Çek öyleyse benden kendini!
Ki; savaşmayalım...

Barış!

Emparyalizminin nişanesi tüterken burnumda,
Gizlice dikiliyorken bayrağın arka sokaklara,
Yapmak istediğin, sürüklemekse eğer beni iç savaşa,
Başardın...

Şimdi savaş!

İster top, tüfek, tankla!
İster kargı, kılıç, pusatla!
İstersen karşıma bile çıkma,
Ben meydandayım, meydan burda!

Tüm haritaların elimde, yok artık saklı gizlin
Coğrafyanı avucumun içi gibi bildim.
Sen yalnızca atmın ayak izlerini sildin
Şimdi, tepelerden çağlayacak yarım milyon yiğidim!

Kork benden bu sefer ey sonsuz hayalim
Er meydanına bu kez köprüleri yıkıp geldim
Sırf başkalarına da kalsın diye mecalin,
Kalemimi son satırda kırdım da geldim...