Barış Şiiri - Salim Diyap

Barış; şehirleri fethedenlerin adının tarih kitaplarında lanetle anılması, işgalcilerin ayak izlerinin tüm coğrafyalardan bir bir silinmesidir.

İnsanın yalnızca bilen değil, bilgiyle seçebilen hâlidir barış; bilgiyi beyninde, sevdayı yüreğinde yerli yerine oturtabilmesidir.

Barış; insanın kahramanlık taslamadan, yalnızca insan olmakla yetinmesi, ölümü değil, sevgiyi yüceltmesidir.

Elden bırakılmayan yaşama sevinciyle ölmek, ölümün bile eline bir gül tutuşturabilmektir barış; insanın sevişken, doğurgan ve hayatın kendisi kadar yaratıcı hâlidir.

İnsanın insanı sömürmediği bir dünyadır barış; elini korkusuzca elmaya uzatabilmesi, emeğiyle toprağı işleyip çarkları döndürmesi, ürettiğini paylaşabilmesi, diktiği elbiseyi giyebilmesi, ektiği buğdayı yiyebilmesidir.

Bir annenin memeyi çocuğunun ağzına gururla tutmasıdır barış; karşılık beklemeden vermeyi insanlığın en doğal hâli saymasıdır.

Barış; sevdalı bakışların muhtaç gözlerden esirgenmemesi, insanın kendini karşılık beklemeden sevgiliye sunması, bir babanın çocuğunun al yanaklarında hayatı doya doya öpmesidir

Barış; toprağı sınırlarla bölünmemesi,
bir çocuğun yağmurda kahkahalarla sınırsızca koşabilmesidir.
Ve kimsenin, o kahkahanın üstüne silah sesi bindirememesidir.

Barış; susmanın değil, konuşmanın güven verdiği bir sofradır,
şiirin türkünün yasaklanmadığı, yüzlerin örtülmediği,
her rengin birbirine kardeşçe karışabildiği bir sabah türküsüdür.

Barış; sorunsuz bir dünya değil, sorun çözme yetisinin önündeki tüm zincirlerin kırılmasıdır ve insanın o yetiyle özgürlüğünü var edebilmesidir yani.