Barış Şiiri - Burhan Çetin

çok derinlerde kırılmalar yaşıyorum
kulak ver,
vücut bulduğum toprağın sadakatine
secde dur,
duyduğun ilahi iniltilerime
kayıplarıma karış
bana kaybettiklerimi getir
beni keşfet
bana kendinle kelepçe vur
kaybet sonra
dur! beni değil onu
yani kelepçenin anahtarını
kendine de yabancı kıl,uzak düşür
ulaşılmaz yap
olmazsa anahtarı anahtar yapan,
molekülleri ayrıştır
un ufak et mesela,yok et
yanaş,yaklaş
kelepçenin getirdiği yakınlığa
ruhumun yakınlığını iliştir
ruhuma zemzem suyu dök
bir daha,bir daha
bir çok defa daha dök
beni günahlarımdan kopar
dezenfekte halimle koynuma gir
kanıma karış sonra
defa defa karış,damla damla karış
sarsıntılarıma aldırma,
titremelerimi terbiye et
köklerime dalış yap başüstü
pes etme bir köküm vardır elbet
ve beni,
köklerimden kucaklayıp öylece kal
zamanı gelince,
aynı ağacın farklı dallarında çiçek açacağız
ve meyva olup envai tadlar bırakacağız,
bizi tadanların damağında
çünkü barış,
damaklarda çıkan güzel sözlerde hayat bulacak...