Bargiran Şiiri - Savaş Barha

Bu haykırış hüseyni,
bu kervan dünyevi,
bu acı mecnuni.

Unutulmaz sözler,
bitmeyen düşler,
hülyalı gülüşler.

Kaçak çay buğusunda saklı sevda,
yasaklanmış kitaptaki hüzünlü cümle,
unutulmuş dillerdeki en güzel şiir sensin.

Sen ki mevsimlere bahar,
solmuş yüzlere tebessüm,
mavimsi semaya ay ışığısın.

Melekler arar durur,
gözlerindeki saklı cenneti.

Sesine gizlenmiş tılsımlı sözler,
başını koyduğun yastıkta zülüfler,
geçtiğin yolda erguvanlar, sümbüller,
uykuya hasret bedene sıkışmış dertler var.

Tanrısal bir yalnızlık bendeki.
Odam boş, sokağım boş, şehrim boş.
Amansız bir yara bu, derman aramak boş.

Gözler kan çanağı, hava yağmurlu.
Yağmura karıştı kanlı gözyaşlarım.

Yağmur dindi, karabulutlar göçüp, gitti.
Buhar olup göğe yükseldi yağmur suları.

Oyy benim mahsun yürekli sevdiceğim.
Bırak sitemi gül, gökyüzünün gül rengine gül.