Bardaklı ilkokulu, Şiiri - Kemal Yildirim

Yıldızların gölgesinde, gül ve lale kokulu,
Yàrenlerin bölgesinde, Bardaklı ilkokulu.

Dört sütun üzerinde yükselen çatı taştan,
İnönü ve Yeniköy'den öğrenciler her yaştan.

Beş sınıf bir oda da, eğitmenlik zor mu zor,
Zorluğun sayesinde sinede yanan kor.

Bir sınıf,bir oda ve koridordan ibaret,
Yükselen zil sesiyle,başlıyor derse davet.

İlk gençlik şiirimi Bardaklı'da yazmıştım,
Okunsun, kalsın! diye bir duvara asmıştım.

Bir yağmur damlasından gerçek aşkı bulmuştum,
Nice çileden sonra hamdedip, durulmuştum.

Bardaklı'dan ülkemize ne değerler yetişti,
Verdikleri hizmetler günümüze erişti.

Bir pınar idi ki; suları hiç eksilmeyen,
Bir meşele idi ki; alevi hiç sönmeyen.

Nice yıllardan sonra özledim,köye gittim,
Gördüğüm manzaraya üzüldüm, hayret ettim.

O nadide okulun çatısı yıkılmıştı,
El işlemesi kapılar, dört yöne dağılmıştı.

Sessizlik, sükut hakim,sanki bir deprem olmuş,
Sıraların üzerinde, kuşlar hep yuva kurmuş.

Ahşap mimarimizin bu en güzel örneği,
Öyle garip halde ki,kim ister ki görmeyi.

Dilerim bu feryadım her köşeden duyulsun,
Bardaklı ilkokulu,yeniden hayat bulsun.