Bardaki Yalnızlık Şiiri - Hüdai Ülker

Herkes bir sevgiliyle örtüyor akşamını
ve bir sevgiliyle çare arıyor
gece yürüyüşlerine,
ki o yürüyüşlerde bizim olur yağmurlar,
bizim olur bağrımızda biriken ateş.
Canı saçlarında oynaşan bir kadının
boşluğunu bir müzik dolduruyor
her gece dolduruyor,
acı tellerin yaraladığı
parmakların gölgesinde.
Hırslı bakışlar sarıyor onun akşamını,
onun boyalı saçlarına
şarap kokan nefesler vuruyor.
Kadın her gece ürkerek yürüyor
o barın sahnesinde
kinli ve ateşlidir ayak parmakları,
onun akşamını bir sevgili örtmüyor
göğsüne sarkıyor bir çaresizlik,
akşamın rüzgarları öperken saçlarını
ne bir sevgili bekler kapıların ardında
ne de tadı vardır sessiz bir çayın.
Ölü gölgeler kamp kurmuştur kapısına
bir karşılık bulamaz boyalı saçları.
Kuşların kirlendiği dumanlı bir havada
şafaktan önce eve varsa bile
yalnız bir gölgedir vücudu,
yalnız bir gölge,
yalnız.