Ay ışığı vuruyor pencereme
Tıpkı gözlerinin beni vurduğu gibi
Ben ne zaman aya baksam yüzünü
Ne zaman yıldız görsem gözlerini anımsıyorum
Sen gözlerinle geceme ışık oldun
Bir gece pencereme kondun
Ey dağlardan çağlayan nehirler
Hepiniz bir olsanız
Aksanız gönlüme
Söndüremezsiniz yanan ateşi
İçime oturan koru
Ey gökte uçan kuşlar
Ey dağlardan çağlayan nehirler
Hepiniz bir olsanız
Aksanız gönlüme
Söndüremezsiniz yanan ateşi
İçime oturan koru
Ey gökte uçan kuşlar
Ben yine yalnızım
Saatler ilerlemiş
Zaman bile durmuyor yerinde
Ben nasıl durayım
Bir yok sevdadan diğerine gitmekle geçiyor ömrüm
Gel götür beni yalnızlıktan senin bol olduğun bir mevsime
Ne zaman ay ışığı vursa odama
Ben yüzünü görür, sıcaklığını hissederim
Anlaşılmaz, garip bir huzur sarar beni
Seni düşündükçe rüyalarım şenlenir, sen kokar
İşte o an biteceğini bildiğim
Bir anlık mutluluğu yaşamak için çırpınır
Duygususuzdur belki görünüşte
Kimse bilmez neler oluyor içimizde
Belki de içimizde ki yalnızlığın dışa vurumudur
Acımasız tavrımız
Enzayıf noktamız
İçimizde büyüttüğümüz karşılıksız
Gayri öyle uzaktayım ki sana
Ne sesim gelir ne nefesim
Ne kadar uzak olsan da kokun gelir buram buram
Bana seni,sensizliği,hasreti getirir biraz
Ama seni, gülümü getirmez
Gayrı bu hasret kor bana dayanamam
İlk aşk acıları kanatır hala yüreğimi
Ağır gelir hala sebepsiz terkedişler
İçimdeki sızı dinmez aksine daha bi acıtır içimi
İçim yandıkça hiç unutmam o duygusuz zalimleri
Menzilsiz bir yoldayım
Rota belli değil
Işık yok karanlık
Işığımı kaybetmişim
Sana gelen bu yolda umutsuzluğa gidiyorum(yürüyorum)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!