Barbarlardan Önce Şiiri - Mahmut Yavuz

yağmur çağıran yüzümüz vardı silahlarınızdan önce
sonra islere bulandı yüzümüz ve yağmur
içimize ördüğü seslerin ezgisinde annemiz
yağmur kokardı

bir kuş havalansa rüzgarımızdan geçerdi ipince
penceremize konardı bir çift güvercin
yorgun argın babamız eve gelince
yağmur kokardı

kendi akşamımızda gurbete çıkardık parmaklarınızdan önce
saçlarının kokusunda yunardı ellerimiz düşlerimizin
duaya açılan elleri çocuklarımızın
yağmur kokardı

sonra adınız geldi sonra ambalajlarınız silahlarınızdan önce
çocuklarımızın kanlarıyla suladığınız toprağımız
gökyüzünde masmavi kuşun kanadı
yağmur kokardı

(Kimsenin Ölmeye Vakti Yok)