Barbariska' m Şiiri - Nazlıhan Hasköylü

“ sallantılı denizde çalkalanıp duran
çivi üstüne çivi çakılmış gemilerde
sen düşmemeye çalışırken
çapa olmasam bari boynuna “
diyorsun yazdığın son mektupta

ah canımın çekirdeği
ah yüreğimin her dem sızlayan çeperi
sen olmasan
gün yüzüne çıkar mıydı sanıyorsun
saklandığı koydan bu gemi
göze alır mıydı demir almayı
gelebilir miydi üstesinden fırtınaların
direnebilir miydi korsanlara
aşabilir miydi girdapları buz dağlarını
yoksa karanlık sulara mı bırakırdı kendini
bu çoktan jilet mevsimine girmiş gemi

iskele yanı kucak kucak kuru yaprak dolan
güvertesinde hüzünlü şarkılar uçuşan
alabandasında yalnızlığın çetelesi tutulan
yekesinde gözyaşı izi
kaburgasında defolu hikayeler okunan
bordası yaralı
yelken direği kırık
ve sintinesi yamalı bir gemi değil miydi bu gemi
umutla sarılıp omurgasına
birlikte onarmadık mı hasarlı her yerini

ah benim barbariskam
ah benim çingene tayfam
bütün denizciler bilir ki
tayfadır aslında gemiyi kurtaran
sen olmasan
kendini de kurtarmazdı bu kaptan

bir koca okyanusun ortasındayız şimdi
şu bizi yutacak gibi duran okyanusun
demiştik baştan
korkmak yok yılmak hiç yok
birlikte yazacağız bu seyir defterini
şimdi kurutup kirpikleri
ufuklara bakmalı
belki bir ada kucaklar bizi
hatta bu yağmur tufan sonrası
gökkuşağı geçer üstümüzden belki
sonra hiç belli olmaz
bakarsın dingin bir limanda buluruz kendimizi
belki bir martı yaralarımıza üfler
bir simitçi bölüşür sıcağını
ve belki de üşütmeyen gölgesiyle
bir çardak altı bekliyordur orada bizi
inan olmayacak şey değil
tutunduğun dal kırılmasın yeter ki…

* BARBARİSKA: Gemicilikte; tutulmakta olan bir halatın kaymamasi için yapılan bir bağ çeşidi.