BARANıM Şiiri - Ahmet Eroğlu

Ölüm kustu karanlık, dört can'a mezar oldu,
Karla kaplı zeminde can çekişti Baran'ım.
Gecenin ellerinde gencecik beden soldu,
Savrulup çırpınarak Yaradan'a varanım.
Gülünce kardeşimin gamzesi gül açardı,
Keder nedir bilmezdi; neşe,sevinç saçardı.
Allah Rahmet eylesin, gılmanlarla eş dost ol,
Rabbime kavuştun ki, gittiğin ne güzel yol.
Cennette köşkün olsun; zümrütle, yakutla dol,
Uzanıp sere serpe, al gömlekle duranım.

Hepimiz gidiciyiz, bu dünya bir imtihan,
Asıl olan orası, koskocaman güzel han,
Katığımız bitip de gelince beklenen an;
Kim olursak olalım, bir kefendir örtümüz.
Yapılan hasenatlar; sevabımız, artımız.

Filbahri ağacının gölgesinde nefeslen,
Nur yüzünle her gece, gel rüyamda kafeslen.
Yad edelim geçmişi, oturup bir eşikte,
Ara sıra öteden, unutma! Bana seslen.
Hasretim diner bari, birazcık rahatlarım,
Gülüşümü kuşanıp, hüzünleri saklarım.
Oturup saatlerce, eskitelim zamanı,
Muhabbetin deminde, tüttürelim dumanı,
Hadi çık gel Baran'ım, severdin sen sohbeti,
Her zaman kapım açık, bekliyorum o anı.

Aşkın Ummanı/Ahmet EROĞLU®