Bak akşam oldu yine
Tanrının aydınlıklarının yerini bizim ışıklarımız alıyor
Bak akşam oldu yine
Gündüzün tedirgin sevinçleri yerini kendinden emin hüzünlere bırakıyor
Mahçup umutlar kaldı güzel anılarda geriye
Gecenin karanlığında savrulan bir çift söz belki de her şeyin sebebi
Gün rüyaların bittiği yerde doğuyor işte
Ay bile gidiyor kirlenmemek için o bembeyaz masum güzellik o bile gidiyor
Güneş bu nemli coğrafyayı tekrar yakmaya başlıyor
Bir şiir başlıyor burada ya da bir düş ölüyor
O rüyalarımdaki güzel yüz o da buraya gömülüyor
Gecenin karanlığına saklanan hüzünlerimi sabahın ilk ışıkları bir bir buluyor
Özlemek bir düşü ve ait olmak bir tebessüme
Yokluğunu hissetmek bir kadının başka bir kadının kollarında
Beyaz çarşafların üstünde duyguların gelgitleriyle bütünleşirken yanmış tenler anladığını sanmak hayatın anlamını
Belki de anlamak
Tanrının sorgulandığı gecelerde kendine rastlamak belki de vücudumdan akan bu tuzlu sıvının sebebi
Tek bir şey yetecekken hiçbir şey yetmiyordu
Onca yol varken gidilecek hiçbir yol yoktu
Yalnızlığımı dinleyecek kulak çoktu
Ama bende anlatacak ağız yoktu
Gece fazla soğuk gündüz fazla aydınlıktı hüzün için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!