Yalın ve samimi bir dille yazdığı yazılarla ufak bir kitle yakaladı. Melankolik,duygusal bir şiir, yalnızlığın hiç eksilmediği... Pek çok işin içinde buldu kendini Baran Özgüven, Fotoğrafçılık,edebiyat,felsefe, psikoloji...
Yazmak için yaşamak kavramının vücut bulmuş hali belki de,kim bilir...
Bir Ocak az kaldın
Aşk mıdır dünyanın çilesi
Ne kadar hızlı oldu
Doğumunla ölümün
Az önce kendisine soru sordum
Sana her ne kadar umutsuz olarak baksam da
Umut istiyorum umut
Aşk istiyorum şöyle en güzelinden
Daha çok mısralar istiyorum
Ama bunlardan önce
Ufaktan ufaktan başlayan aşkım tam bir deliliğe dönüştü. Ve çağ atladım sanırım. 21. Yüzyılın ilk ve tek aşkı olabilirdi. Ortadokslu çöpçatan bu kız için çöpçatanlık yapabilecek miydi? İşte akıllarda tek soru.
Ve ilk defa bakıştık kızla gözleri çok güzeldi ve bana bakıyordu. Mutluluk hormonları cogalmistı her bakismamiz böyle olacak mı? Hep mutlu et beni.
Son yüzyıl aşktan mahrum iken ben ortaya aşk koymak istemiştim. Öyle ki benim ailemle bile tanıştılar. Konser günü çok öpesim gelmişti kendisini.
Melek gibiydin melek. Soyutluğu hiç sevmesemde gerçeklik de sıfır.
Seni dizelerle saklamak çok hoşuma gidiyor. O dizeleri sana dökmek istiyorum. Inanması güç ama kuvvetle muhtemel herkes seni seviyordur ama ben sana karşı çok özel hissediyorum.
Eninde sonunda senden daha iyi birisi de gelse kalp kırmadan yok olmak istiyorum şu dünyadan.
Beraber olmadığımız her dakikada
Aklimdasin zaten söylememe gerek yok
Vapurla bi yere gidiyoruz (aklımda degilde yanimdasın gibi hissediyorum)
Son rotamız Büyük Ada
Gidiyoruz Elimizde çaylar ve iki simit
Şiirimi satıp
Besteletsem birine
Ne Yazar
Şiirimde sen olmadıkça
Hayatım
Kim bilir ne saçmalıklarla ağladım
Bu derdimi anlatamadım
Sevmiyorum desemde
Avutamadım kendimi
Çok sevmekten çok sevmekten
Şimdi bunları
yüzüne karşı yazıyor
özlüyorum
İnsan gözyaşı döküyor
Ağaç ise yapraklarını
(Naz'ım bu başlığı istedi. Ne anlama geldiğini de söylemiyor)
Ben senin,
Dudağından dökülen her cümleyi
Sen benim,
Mürekkepli kalemimle yazılmış
AŞK BANA 3 KEZ KONUP KONMAMAK ARASINDA KALDI.
UMARIM ŞİMDİ KONMUŞTUR KALBİME YADA ŞİİRİME
Aşk bir ihtiyaç mı yoksa
Bir sesleniş mi yârâ?
Herkes bağıra bağıra haykırıyor sevgisini
Bana gelince sanki sevmiyor(muş) gibi
Bilmem belki de cidden sevmiyorum(dur)
Beni bir kurşun vurmuş gibi




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!