Karanlığa binlerce isim taktılar
Yuvaları yıkıldı aydınlığın
Geceyi hep zindan yaptılar
Kimilerine ak
Kimilerine siyah
Kalpte hep aşk mı var
Beyazı Çiz Gözlerime
Dün gece beyazı çizdim yine gözlerime
İçimdeki sevgim kinimi öldürdü ve sen şahittin
Sustun ses etmedin
Güzelliğin birbirine düşman etti hislerimi
Şiirse istediğin
Ertesi günü gördüm yine
Az yukarıda,
Sol tarafta,her zaman ki mahallede
Saat kaçtı hatırlamıyorum
Galiba, bütün saatleri vuruyordu
Akrep yelkovan bile ayrı durmuyordu
Yollar,adını taşıyan birer rüzgâr
Ve savurdu beni,sevda şehrine
Yağmur biraz senden kokar
Şimdi karla dolu bu şehir
Bir düşünsene
Havada ağustos soluğu
Bir gideni bir gelene tercih etti mevsimler
Eylül yine aynı,hüzünle dolu
Yine gittin,hep gittin bu sondu
Zaten hiç olmadı baharamız
Ben çok sevdim güneşi
Kan akardı gölgelerden
Güneş söndüğünde soğurdu cesetler
Düşüyordum yavaş yavaş
Bir tek o vardı tuttu ellerimden
Bana kızana kızıyor
Benimle ağlıyordu
Vurdular.
Dört bir yanı duvar.
Fırtına kopuyor içeride.
Ne sen varsın yalnızlığım da
Ne de yalnızlığımdaki sen
Tenha bir şehirde.
Ümitlerim benim,işçilerim.
Hatrı kalsın şuracıkta,
Biraz silin temizleyin.
Anılar deşmesin şimdi beni
Bir kaç sayfa kağıt var orda
Değmesin anılara,
Kan kırmızı
Kolumu kaptırdım
Alnım döküldü toprağa
Kim çaldı yazımızı
Kim bıraktı kursağımızda
Neden doymadık
Üstümü örterdi annem,
Senden,bir masal okurdu
Seninle uyurdum.
Çocuktum.
Aşk kimdi? tanımıyordum
Beşik sallardı gece,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!