Loş bir ışıkta akıyor ömrüm
Elimde boş satırlar
Senle yaşlanacak kadar gencim halbuki
Yaşanacak daha çok şey var
Oysa elimde akmayan kurşun
Kulağımda lambanın cızırtısı
Çok doluyum bu sıralar
Elim kalemden korkar oldu
Halbuki bu satırlarda yaşıyorum ben
Senin göremediğin, duyamadığın satırlarda
Hayalimdi bu satırlarda bizi yaşatmak
Oysa hiç yakışmadı sana kabuslara saklanmak
Aklına dahi gelmeden düşlüyorum seni
Ne kadar ulaşılmaz dursanda
Bir telefon kadar yakınımdayken
Kalbinden uzak olsamda
Kaybolan bir gecede istiyorum seni
Issız şafağa bu kadar yakın olsamda
Kabuslarımın sebebi sen misin?
Yatağı bozulmaya küstüren
Söyle bana yatağıma kokunu bırakan sen misin?
Gülleri koklatmaya küstüren
Elim kalemden korkar oldu
İnsanın kendisiyle yüzleşmemesi gerek
Geleceğe bakmaya korkar oldun
İleriye bakan gözlerin gerek
Gecelerden korkar oldum
Rüyalarımdan çıksan mı artık
Sensizlikle baş etmeye çalışıyorum
Ayağa kalkmam gerekirken
Seni düşlerimde yalnız bırakamıyorum
Senin suçun değil gerçi çünkü
Ekilen bütün fidanları kıskandıran bir şey var gözlerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!