İçim dayanır sandım, bu büyük duygulara; ama
O kadar sert çarptı ki bu dalgalar yüreğime
Can bırakmadı bende, bu dış sularda
Böylece, yazdım içimden en büyük duyguları
Ne gökyüzü ne de uzaklık görünüyordu bu dalgalardan
Aşk, aklına sığmıyor
Ellerine geçip sallanmak istiyor
Herkese, varlığını gösteriyor
Aşk, hayaline sığmakta istemiyor
Uçuyor gözlerinin önünde
Her Aşk, yolunu bulur
Bir kere, suyu kurudu diye
Yaşamını bulamayacak değil
Damlasından denize dönüşür
Şimdi, o denizin karşısındayım
Çiçeğinin, sıcak ellerin kadar
Suya da ihtiyacı var
Islanan bu yerin, sen kadar
Güzel bir aşka duruşu var
Gözlerimden, kalbine kadar
Bir kar tanesi kadarsın
İçine baktıkça özel olduğunu görüyorum
O kadar iyisin ki
En kirli şeyleri bile örtebiliyorsun
Bir yanın yağarken bir yanın oturup izliyor
At kirini, lotus yaprağı gibi
Kimse saflığını bozmasın
Sakın düşünme kirlendiğini
Gözlerinin yaşı seni yıkar
Yüzünün tatlılığı acını yok eder
Çek elini!
Suyuna gitmekten fazlasıydı bu
Kalbini, boğdurmak istedin bana
Aşkını, denize bırakmak
Her şeyimi almak istedin!
Kalbime kalırsan
Çıplak kalırsın
Birden sıfır olursun
Ne varsa atarsın üstünden
Bir hayal bile dolduramaz seni
Tenim dökülüyor olabilir ama
Hala bana dokunabilirsin
Yüzüme bakmadan elini sürebilirsin
Saçlarımı boynumdan çekebilirsin
Son kez canımı yakabilirsin artık
Kalbimi istiyorsan
Önce, onunla aynı renkte olacaksın
Bakma dudaklarıma, gördüğün gibi!
Onunla da aynı renkte olacaksın
Ben tek bir rengim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!