Sevgi ektim sonsuza büyüyecek mutlaka
Yüzümün kapısından firar ederken nefret
Saçağından saçları dökülen bu baraka
Tohumları yutsa da yaşardı ilelebet.
Nabzını durdursa da pencerelerin güneş
Eşyaların içinde saklansa çok fırdöndü
Rüzgârın pençeleri olsa bile tebelleş
Anıyla yaşayacak kim diyecek ki; Söndü!
Aşındırsa aşkını kar sızdıran bulutlar
Hatıra defterinde kurusa gül yaprağı
Ölür yeniden doğar sarmalayan umutlar
Belki de kaktüs olur yırtar kara toprağı.
Yeniden yükselecek viran olmuş bu yapı
Duvarda dudak izi nasılsa var olacak
Daha da güçlenecek kırılan sırça sapı
Döküntüler üstüne güneş yine doğacak.
Kayıt Tarihi : 24.3.2017 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!