Banuya Şiiri - Can Aygülteli

Geceler yine uzadı.

Taa sonsuza kadar.

Askından yüregi yorgun adam.

Sırtını soğuk duvara dayadı.

Taa cigerine kadar.

Uzak diyarlarda bir sevdigi vardı.

Gün geçtikçe ruhunu dayanılmaz hasretler sardı.

Sonra kalktı birden bire.

Askından yüreği yorgun adam.

Uzaklara baktı, kıstı gözlerini..

Taaa kaf dağının ardına kadar...

Aradığı sey mutluluktu.

Göremedi ne ufukta, ne yanında.

Mutluluk ne zaman diye sordu kendine

askından yüreği yorgun adam..

Mutlululuk?

Nerede?

Kiminle?

Mutlululuk diye bir sey var mıydı yeryüzünde?