Günlük hayatın içinde yazarlık hayali.
Bir söz vardır dilde ve aşk vardır kalpte...
Ne aşk biter vuslat-ı gönlüm de,
Verilen söz unutulur mu ölmedikçe?
Kalbin attıkça akıl neylesin,
Beni gömmüşsün en derinlerine;
El alem ne desin göremediyse.
Özledim mi? Özlemedim mi?
Bendeki sen hiç gitmedi,
Yanıbaşım da,koynumda,
Aklımda "sen" çığlıkları bas bas bağırıyor.
Damarlarımdan adeta sen akıyorsun...
Kapı çalsa...
Her zaman gelenlerden biridir diyerek açsam,
Genelde bu saatlerde karşı komşumdan başkası zile basmayacağı için..
Seni görsem karşımda...
Bir yarim olsun,sadece bana yarim desin.
Sol yanına hapis etsin beni,gözleri gözlerimde kilitli kalsın. Saçları dağınık olsun her zaman. Benimde saçlarımı parmakları dağıtsın,koklayıp öperken.
Ben çizgisiz beyaz sayfalara bir iki satır karalarken o son ses müziğiyle beni kızdırsın.
"Ne yapıyorsun sen" diye odasına dalayım. O şaşkın bakışlarıyla bana gülümsesin. Dayanamayıp bende güleyim. Biraz eğilmesini söyleyip yanağından öpücük alayım.
Gözleri gözlerimdeydi.
Yanına geldim,dizlerimin üzerinde ellerini tuttum.
Elleri ellerimdeydi,
Küçük,yumuşak,kirli...
Gözlerimi kapatıyorum,
Aslında amacım uyumak.
Ne fayda ki, mümkün mü?
Sen düşüyorsun kirpiklerime,
Süzülerek dudaklarımdan,dilimde bitiyorsun.
Son bulmuyor, yüreğimde depreşiyor hatıraların.
Sen benim göz yaşlarıma aldırma.
Sulu gözlüyüm ben.
Fakat öyle olur olmaz şeyler de,bırakmaz kendini.
Mesela; dile getiremediklerim,dudağıma süzülür. Sevgim,aşkım,hissettiklerim ve duygularım.
Birden kalbimin sızısı damlar...
Kırılmıştır.
Bir yalnızlık geziniyor damarlarımda,temmuz sıcağında bedenim buz kütlesi. Saçlarım sensizlik kokuyor,
sahi en son ne zaman, parfüm niyetine sen kokmuştu rüzgarın esintisinde tenim.
Vücudum karıncalanıyor...
Soğuk,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!