Banu Aylin Yaylacı Şiirleri - Şair Banu ...

Feragat eden geçmiş,
Savunmasız gelen gelecek,
Darağacındaki zaman
Delirten bekleyişler
Sunulan arz
Bir pulsuz mektup

Sabahın ilk ışıkları dolmuştu odama
Ne garip içimdeki hüzünü,koymuştum raflarımın arasındakı küflü sandığa,
Rüyamda kanatlanan melekler
Geçmişteki gölgesinden ders aldığım zamandan
bir parça çalmıştı belki de;
Karanlıktan savrulan aydınlığa kavusmayı bekleyen yamaçlardan

Gerçeklenen hayattan yaşanılan gerçek belki sonsuzluktu;
Sessiz bir gezegenin hayal gücüydü,
Uğultusu gelıyordu hayallerımın mabedine,
Duydum sesini o iki tahta bir kırık pencerisi olan yerde,
Kafasına göre hayalperest; bir o kadar aciz,
Savaşmak,var gücünle öfkeyi kalkındıran,

hergün yeniden dıyerek ayaga kalkmak gıbı yaşam,
sırtında hayatın yükü hiç taşımamışcasına yükler almaya amade,
dirilişin tam öyküsü,
serüvenlerin başlangıcı,
roller dağıtılmış senaryoyu beklemede her insan,
mucizelere kavuşmak gibi hep mutlu,hep umutlu

Dert tuzağıydı belki öfkeler,
Serseri ruhunda taşınan bir aktördü gidişler,
Elveda demeden alkış tutmaktı yarınlara; kaçışlardı,
Sevebilmek senin haritandı
Pusulası ve rotası hiç belli olmayan
Varılan limana kavuşmaktı

Külbastı sevdaların harcı
Karılsada tutmaz olur düşlerimdeki yerini
çocukken ruhumdan arındırdığım
kelimeler benliğimdeki şiirler gibi,
dökülse dizelere birer birer
gölgesinde ağladığım keşmekeşler gibi,

Dağlar,taşlar deme bana,
Hergün çekiç vurduğum,yokluğum,azıklığım,
Gelir aklıma.
Sevdadan öteydi belki kayboluşlarım,
Susmaktı ve susamakdı yalnızlıklarımın gidişlerine,
Islıklarım türkü tuturmuş karışsada gökyüzüne,

bir garip fıkra
bir hayat öyküsü
bir hüzün ağacı
bir yaşam türküsü
bir rüzgar
bir sen

yavan ayazlar vurur;
rüzgarın öfkesi belki kendınde durur
sebebini bılse belkı oda öfkelenmeyecek;
olsun her mevsimde kendını gösterecek;
yavan aşklarda aynı değilmi
cümleler kursan yetmez;

vakit o vakit geldi çattı zaman
durmasını da bilmiyor koşmasını da saniyeler
hüzünler sabitlenmiş dibinde oturan bır düşdü gölgeler,
bereket gelir dayanır gözlerinde ki yaşlara
bakarsın dumanın gibi havaya karışmış serseri bır ırmak gibi akmakta
sen kaybolan odaların da beklemektesin sevdiğini