Ae. Banliyöde Anlar Şiiri - Zencefil Tekkaş

Anlar
Kovaladım geceyi ve sabahı
Yetişmek için sana
Erişebilmek için anlara.
Asla bilemeyeceğim.
Anlarsın sandım anlamadın
Sandım
Bekledim, olmadı.
Asla bilemeyeceğim ve asla bilmeyeceksin.
Gerçekliği tarif etmeyi sevmem
İşte orada duruyor.
Duruyorum
Banliyödeyim, görüyorum
Yan yana birbirinin aynısı iki tren rayı
Biri yorgun, eski, hırpalanmış
Diğeri mutlu, çocuk, hevesli
Kayboluyorlar ufuk çizgisinde
Birbirinden farklı yönlerde.

Bir çeşit intihar mıdır bu yapılan?
Yaktın ve ben yaktım kendimi.
Ya da yeni bir doğum mudur?
Zaten her ölüm yeni bir doğum gerektirmez mi?
Yoksa inanmıyor musun sonsuzluğa?
Ben sana dair her anı hatırlayacekken
Sen nasıl inanmazsın sonsuzluğa?

Acıttın.
Bilemezsin, istemeden yaptın
Ya da istemedin de yaptın.
Ben güçlü Anadolu erkeği
Sıktım dişlerimi, çattım kaşlarımı
Belli etmem, benim canım yanmaz.
Yazgımda biçileni yaşarım
Asla şikayet etmem, başım hep dik.
Ben güçlü Anadolu erkeği
Senin için asla ağlamadım.
Sarkastik.