Bang Bang Şiiri - Eylül Deniz Çolak

Beynini sömürmeye başlayacağım biraz sonra
Kulaklarında kalabalık bir pire sancağının
Belleği yakan şarkıları yankılanacak her darbeden sonra.
Bilmiyorum ki kaç zehir daha var dudaklarımda
Dilim bir yılan gibi karanlığında.
Artçı orgazmlar vücudunu tetiklerken
Kaç kandırılmış yemin var bilmiyorum
Gözlerimi gözlerine yumuşumda.

Hiç aldanma uysallığıma
Seni bekleyen
Beni huzursuz kılan ah”lar yanıyor içimde
Bağışlanmamış günahların papazların kapısında.
Yalvarma.
Bir ilah gibi taptın bana.
Kanma.
Yüzümdeki beyazlık masumluğun çürümüş iskeleti yalnızca
Ve ben bir Tanrı kadar büyümedim daha.

Vicdanımı itinayla söküp
Küvette çarşaflarla beraber yaktığım o geceyi
hatırlıyorsun sende.
Sade bir cenaze töreniyle
çukuruna defnedilmiş bir kahır kaldı klozette.
İlahi aşkla sana tutunan meleğin şeytana dönüşündeki lanet
Yatak odasındaki aynada saklı.
Kırılan aynalardaki uğursuzluksa
Koynundaki düztaban ayaklarda.

Artık hiçbir şeye mülk değilsin.
Ve hiçbir şey saklı değil sende.
Geciktin.
İyi adamlar gerçek değildir.
Sahteliğinle beraber delirdin.
Oysa bu aşk sakin geçer sanmıştık.
Tıkandığı yerde hiç düşünmeden patladı.
Gözkapaklarımdaki kurumuş kanları
Ve kirpiklerimdeki kokuyu temizleme zamanı.
Oksijen odalarına girip arınmalıyım.
Sana da hijyenik bir yalnızlık sipariş edip
Kıçını bana temizlettiğin
Önünü ise kendin becerdiğin
cenabet bir hayatla baş başa bırakmalıyım.

Beni kendine asma…
Eyvallah.