Bandırmada Kabristanın Nakli

Bu arsanın sahibi öyle vermiş hayrına;
Ağaç dikmiş büyütmüş düzüne bayrına.
Bu mezarlık yıllardır hizmet verir halkına;
Vatandaşlar duyarlı sahip çıkmış ırkına.

Selviler, çınarlar sallanıyor dalları;
Sararmış yaprakları, yeşilleri alları.
Belediye kararı park olacakmış burası;
Meskenlere çok yakın, on metre arası.

İşaretler konulmuş, planları çizilmiş;
İşçiler, makineler sıra sıra dizilmiş.
Şehitlere ayrılmış, görkemlidir bölümler;
Yunan mezaliminden, katliamlı ölümler.

Şehit Yekta mezarı, bir çınarın yanında;
Öyle bir Astsubay’ki, şeref dolu şanında.
Deniz şehitleri var gül bahçesi içinde;
Resimlerle canlıdır mestane bir biçimde.

Toplanan halkımızla, mahzun mahzun bakıştık;
Sanki bir aile olduk, nede güzel yakıştık.
Bu manzara hüzünlü, ağlamayan yok gibi;
Saplandı bağrımıza, sanki acı ok gibi…

Silinmiş okunmuyor taş üstünde yazısı;
Ürpertiyor içimi, bu mezarın kazısı.
Etleri hep çürümüş, toprak olmuş kanları;
Türlü renge boyanmış iskeletin yanları.

Bağrında konut etmiş dostumuz kara toprak;
Rüzgâr esti savurdu, her taraf yaprak yaprak.
Yıllar ölenler sanki yeniden öldü…
Biz ağladık üzüldük şehitler bize güldü.

Tüm kemikler toplandı, torba çuvallar doldu;
Üzüntüden kederden, bütün benizler soldu.
Yağmur bulutlarıyla, hava bozdu karıştı,
Sesler yükseldi birden rüzgâr onla yarıştı.

Kazım Özgür seyretti, ibret dersini aldı;
Gök gürledi birden, ölüm marşını çaldı.
Yağmur yağdı sel odu, aktı bütün dereler;
Arkasından okudum yasini kaç kereler.

Kazım Özgür 25-Ekim-1984