Bandırma Vapuru'nda Biri Vardı

Bandırma Vapuru'nda biri vardı.
Azimli
Ve kararlı.
Denize dönmüştü yüzünü.
Aldırmıyordu azgın dalgaların hırçınlığına.
Gök mavisiydi gözleri,
Gece karanlığına inat.
Çöken bir vatanı yüklemişti sırtına.
Türklüğün hamalıydı.

Bandırma Vapuru'nda biri vardı.
Adı...
Mustafa Kemaldı.

Samsun'da biri vardı.
Kuruyan toprağın su,
Kundaktaki bebeğin ekmek,
Ağlayan ananın umut aradığı an.
Samsun'da biri vardı,
Mayıs ortasıydı zaman.

Ve Samsun'da biri vardı.
Adı...
Mustafa Kemal'dı.

Sakarya'da biri vardı.
Elinde sigara,
Başında kalpak.
İtaat ediyordu heybetine,
Mehmetleri şehit,
Fatmaları yiğitlikle ödüllendiren dağlar.
Suların köpüğünde arınıyordu,
Zulmün bıraktığı kir.

Ve,...
Sakarya'da biri vardı.
Adı...
Mustafa Kemal'dı.

Ankara'da biri vardı.
Gün doğuşunu andırıyordu saçları.
Elinde kalem,
Üzerinde simokin.
Ağartmıştı isyankar geceyi.
Ağıt yakmıyorlardı artık,
Gidenlerin arkasından analar.
Gülümsüyordu toprak.
Gülümsüyordu vatan.
Ankara'da biri vardı,
Tanrı lütufu insan.

Ve,...
Ankara'da biri vardı.
Adı,
Mustafa Kemal'dı.