Suphi’nin meyhanesinde üç kişi vardı
Üçü de birbirinden esrik, üçü de berbattı.
Biri dalmış gitmiş geçmişine sövüyor
Kalakaldığı bu kente ver yansın ediyor
Dışarıda konuşan denizi duymadan
Uçmuş başıyla düşler görüyordu.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta