Bana yurt olmadı doğduğum eller.
Yine gurbet düştü benim bahtıma.
Soldu gönül bağım ötmez bülbüller.
Yine hasret düştü benim bahtıma.
Ben sürgünken baban hasta dediler.
Gidemedim kara haber verdiler.
Sanki babam değil beni gömdüler.
Yine ölüm düştü benim bahtıma.
Yaban ilde artar eksilmez derdim.
Gözümde tütüyor doğduğum yurdum.
Gurbette ne güldüm, ne sefa sürdüm.
Yine cefa düştü benim bahtıma.
Yirmi yıldır el yurdunda sürgünüm.
Karartıldı zindan oldu her günüm.
Celaliyim bir umudum var benim.
Bir güneş doğacak benim bahtıma.
Celal Işık
Kayıt Tarihi : 22.3.2019 16:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!