Bana Yokluğunu Yudumlatma

Sensizlik üzerime serpilen bir kara toprak
Ne yana dönsem
Burnumun direğini sızlatıyor harap bir mezar kokusu.

Kendi ellerinle yüreğimin idam fermanını kestin,
Kıyısız kentlerin ayaz mevsimlerine terkettin öykümü,
Çaresizlik dökülüyor gözlerimden.

Nasılsın diye sorma bana yâr.
Yağmursuz toprak nasılsa öyleyim.
Ekin bitmez tarlar gibi çorak yüreğim.
Ne türküler barınıyor gözlerimde,
Ne şiirler yanıyor yüreğimde bilemezsin.
Kırlangıçların düşlerinde yaşıyorum,
Bir serçenin gözyaşıyım şimdi.
Dokunsalar yanacağım
Hangi kağıda özlemimi döksem,
Şiirler yanacak.

Kalıbı beş para etmez bir hasret yaşıyorum.
İçim dışım sen olmuşken
Bu yokluğunu yaşatmana aklım ermiyor Yâr.
Hangi vicdanla bekletiyorsun bilmiyorum,
Kana kana sevemedi yüreğim,
Bırak ta doyasıya ağlasın gözlerim.

Gökkuşağının her rengine hasretini bıraktım,
Bulutlar sensizliğin nemini taşıyor kirpiklerime.
Ellerini elimden çektiğinden beri
Sırtımda kayıp yılların ağırlığı diz çöktürdü muhannete.
Heybemde acıdan ve hasretten ibaret yolluğum,
Yıllarıma işlenmiş öykümüzden başka bir varlığım yok.

Şimdi yanımda olmalıydın.
Oturup yer sofrasına ,
Gözlerimizde aşkı demleyip,
İçimizdeki yangını pay etmeliydik..
Acıları unutup,
Ayrılığın boynunu vurmalıydık.
Gurbetleri hicaz türkülerde yakıp,
Hasret kokan ne varsa
Karanlık kapıların arkasında bırakıp
Çekip gitmeliydik
Ayrılıkların prangalandığı yerlere.
Yüreğimize bir yangın daha bırakmanın ne anlamı var yâr..!!!

Genzimi yakan ömrüme sürdüğün hasretin
Çöreklenmiş kirpiklerime,yüreğim can çekişiyor.
Buzdağı duvarlara
Dilsizliğim resitaller sunmaktan azdırdı yaralarımı.
Ey yoluna baş koyduğum kadın !
Bana yokluğunu yudumlatma !!!