Bana Yeter Şiiri - İsmail Doğan

Kirişi direği kırık dünyada,
Gamzeli yüzünle gül bana yeter.
Zehirli salyalar akan deryada,
Bahçende yetişen gül bana yeter.

Yasladın başını gösüm üstüne,
Dayandır sırtını aziz dostuna,
Birlikte oturduk ehil postuna,
Elimden tuttuğun el bana yeter.

Yüreğime çizgi çizgi iz yaptın,
Attın kor ateşe kızgın köz yaptın,
Dağları önümüzde dümdüz yaptın,
Taş dikenli yolda nal bana yeter.

Gülümsesin yüzün açılsın güller,
Ağlamasın gözün kurusun seller,
Güzellik katıyor saçına tüller,
Islak terli tuzlu tel bana yeter.

O tatlı sohbetin cilve nazların,
Yüzümde gezinir şirin yüzlerin,
Mest ediyor beni güzel sözlerin,
Şeker baldan tatlı dil bana yeter.

Senden başkasına hacet duymadım,
Riyakar dünyada darda koymadım,
Her şeye doydum da sana doymadım,
Ölürken yanıma gel bana yeter.

Sarardı DOĞANİ ömrüm biterken,
Musalla taşında cansız yatarken,
Solmuş yüzüme taş toprak atarken,
Gözlerinden akan sel bana yeter.

02.03.2006