Karabulutlar dağılsın artık
Işığa hasretim.
Güneş ısıtsın tenimi
Üzerimdeki bu kan lekeleri üşütüyor!
Üşütüyor savaş sözcüğü bile titretiyor yüreğimi
Çocuk dünyamdan kaldırın
Kaldırın bu savaş oyuncaklarını
Yakın silah, tank, tüfek ne varsa
Oyuncak ayım yeter düşler kurmama
Bana anlatılmamış masallar anlatın
Hani içinde cinler, periler, devler, cüceler olanlardan
Sevgiden bahseden masallar olsun
Duymak istemiyorum güç, iktidar sözlerinin geçtiği masalları
Kiralık, asık suratlı, koca adamlar savaşmayın artık
Silahlarınızı önce kendinizi yok etmekte kullanın
Kulanınki temizlensin dünyam sizlerden
Belki üzerinizdeki cehennem kefeni böylelikle yok olur
Yok etmek üzerine düşleriniz sizin
Benimse var etmek, sevmek, kucaklamak
Çiçeklerini soldurdunuz dünyamın
Bana yaşamak için bir neden yaratın artık
Yaratın artık yeniden içimdeki saf insanı
Silah yerine bir demet çocuk sunun geleceğe…..
Kiralık, asık suratlı, koca adamlar
Biliniz ki, ben yarınlarda doğacak çocuğunuzum sizin
Çoktan unuttuğunuz,
Vicdan göz yaşlarınızda aynı zamanda….
Bana yaşamak için bir neden yaratın artık.
Yaratın
Yaratın artık.
Kayıt Tarihi : 14.3.2005 16:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!