Bana Yarım Kalan Bir Şiir Bıraktın Yalnızca

Fırtınalarda savrulan gezgindim
Sığınacak bir liman arıyordum
Sen çıktın karşıma / çıkmamalıydın
Çıktın / geri dönmemeliydin
İsmini, cismini, sözlerini
Aklıma mıhladıktan sonra…

Sev beni! / demiştin sevdim.
Aşka susayan biri bellemiştim
Şahane hatalarla başıma
Talih kuşu kondu sandım
Oysa ne çok kadınlar tanımış
Fırtınalı aşklar yaşamıştım
Hepside çok güzeldi.
Sevdiklerimde oldu, sever göründüklerimde
Velâkin sen, hepsinden daha güzeldin
Beni sev diyen sen reddedilmezdin
Yücelttim, başıma taç yaptım seni
Bu kadar mı yakışırdı sevilmek bir kadına
Peki ya sevmek yakışmış mıydı bana?
Bunu hiç öğrenemedim.

Bir kış günüydü ve akşamüstü
Rıhtım, sokaklar ve parklar kimsesizdi
Ava çıkmağa hazırlanıyordu gece kuşları
Sen sevilmek isteyen kadın
Git dedin bana birden / git!
Gitmeli miydim?
Nedensiz gitmeye cevabım / hayır
Sen gittin / ben kaldım
Oracıkta kalakaldım.
Alaycı bir gülüş / soğuk
Bir öpücük kondurdun yanağıma
Gittin!
Dilim tutuldu, utancım acıyla tanıştı
Sevilmek isterken aşktan kaçan kadın
İtiraf etmeliyim
Gitmek sana çok yakıştı…

Duygu çiçekleri sanmışım aşk sözlerini
Kıskanç aşk cinlerinin kurbanı oldum
Duygusuz, sevgisizdin
Sen güzel, kalbin çirkindi
Gitmek kadar sana döneklikte yakıştı
Gitmemek kalmak ve erkeklikte bana…
Benim sevgimi gel-git han kapısı mı sandın?
Bana yalnızca yarım kalan bir şiir bıraktın.

Dinmez ER / Çeşme / 2012.02.03 /