Bana yalnız ve yabancı…
Sen beni hiç anlamadın ki,
Duymadın sesimin manasını
Bırakıp giderken çok üşüdüm
Ten giysimdin ruhum çıplak kaldı
Bir dağın esen rüzgârı oldum
Yarlarından geçtim yamaçlarına düştüm
Nehirler oldum yatağımdan aktım
Taştım gözlerimden aşka taştım
Umutsuz bir vaka gibi suskun rollerin
En ücra köşesinde baygın nefesim
Soluksuz geldi gitti uyanamadım
Bir kış çöktü bedenime kaskatı sorma…
Varlığımın köprüsüydün
Hayatın basamaklarına çıkamadım yıkıldım
Kaçtım her şeyden kaçtım kendimden
Kovaladım yalnızlığımı benden
İçimde patlayan suskunluklarım
Boğuyor artık canımı vurgun yer gibi
Atıyorum ne varsa hayatımın içinden
Bir ben kalıyorum bana yalnız ve yabancı…
Oktay ÇEKAL
01.10.2012–19.29
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!