Zaman yetinmeyi öğretiyor insana
Önceden yüreğim çıkardı aşk isyanıyla dağlara
Şimdi gülüp geçer oldum vedalara
Bir tohumdu ruhum Gözyaşlarına meyildi
Herkese rest çekti de yalnız sana eğildi
Çok dokunaklı şiirler yazdım ama
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta