Bana Ver Şiiri - Şaban Gökçe 2

Rüya mı , gerçek mi, bilmiyorum
Gerçeksen eğer
Rüyalarımı bana ver.

Sıcak ana kucağında,
Damlalar düşerken gözlerimden hırçınlaşan kalbime
Annemin eteğini çekiştiren,eh be dedirten ellerimi bana ver

Bir an ağlayan,sonra bir an gülen
Koşarken yollarda hesapsız,sabırsız
Yarınlara ümüt kuran
Uzakları yakın eden
Yollarımı bana ver

İlk gençlik, ilk aşk
Dalda üşümüş bir yavru serçe gibi
Nereye gideceğini bilemez halde
Sağa-sola bakarken cik-cikleri ile
Titreşen kalbi,sığmayan kabına
ve dahi zamana
zamanı durdurda bana ver

Bir ileride bir geride gönül
Ömür nerede,bilmiyorum
Rüya mı, gerçek mi,onu da bilmiyorum
zaman öyle hızlı ki
Gök yüzünde ki yıldırımlardan da çok
Ama yağmur mu yağacak
Yoksa hüzün rüzgarları bizi mi aldattı
Ya o hayaller sevdalar nerde
Ey gönül, ey ömür
Mekan durdur da bana ver

Bir anda daldık hayat gemisine
Bin dediler bindik
Korku ve haykırışlarla
Kulakları tırmalayan o çığlıklarla ben
Gidiyorum gemide, neredeyim, bilemem
Nereye gideceğimi de
Yalnız mı , beraber mi o maşukumla
Götürürken bizi hayat yolculuğunda
Rüzgarı durdur da bana ver

Yalnız geldim, yalnız mı gideceğim
Yalnız bırakma beni ey Rabbim
Korkuyorum yalnız kalmaktan
Karanlıklar ülkesinde
Beni yalnız bırakmandan
Makbul et de amellerimi bana ver
Amellerimi bana ver