Bana Üzülme Şiiri - Veyis Veyis

Boş ver,benim için üzülme,
Okşayamadım saçlarını ve bakamadım gözlerine.

Şüpheli gözlerle bakamadım daha ileriye,
Göremiyorum sisler içerisinde umudumu.

Ellerimi uzatsam seraplarıma tutunamıyorum,
Kabus dolu rüyaları bile isterdim senli gecelerde.

Benim için boş ver sen üzülme,
Geri gelecek sadece anı,ağlama.

İsteklerim,dileğim ve hayallerle doğacak umutlarım,
Masallar gibi yalancı kaldı,ağlamadım.

İstersen gül,yokluğuma da üzülme,
Çanları çalıyor bak,ayrılığın.
Yine de üzülmüyorum üzülsen de,
Karanlık sokaklarda nara atmaları bıraktım.

Üzülme,gözlerini buğulaştırıp da beni de ağlatma,
Zalim olan ayrılık olsaydı,kendimi sevdama bağlardım.

Lambalarını söndür,
Güneş gibi yüzüne doğacak,
Matemdeki kanlı yaşlar ve inleten yaslar.

Ellerimle söküp bırakıyorum sevdamı,
Yüreğimi uçurumlardan atan kaybolan hayallerin.