Bana Üşümek Kalıyor Şiiri - Haydar Okur

Yıldız oluyorsun gözlerimde
Iradıkça gönül göğümden
Dolunay doru atın, tunçtan kanatlı...
Üstünde altınışık bir yolcusun
Gecelerin munis sezsizliğinde

Simli, sırmalı tellerle bağlıyorsun
Sevmek zor, kopmak çok daha zor
Doğuşunu bekliyorum ufuklardan
Her yan kar-buz, ayaz vurgunu
Zemheri bulutlarına sitemim var

Baharına susadım
Karanfil pembesi gülüşlerine
''Sevmiyor''da kaldı
Papatyanın son yaparağı
Gölgesiz karanlıklar gibi
Bu son yaparakta yitiyorum
Bana üşümek kalıyor sadece
Üşüyorum, üşüyorum...

KÖMEN