Gün doğmadan geleyim kapına,
Bana sevmeyi öğret.
Kimseler inmeden kentin sokaklarına
Yağmur kar karışımı alazlanırken caddelerde
Tek tük temizlik işçileri,
Geceden arta kalan pislikleri toplarken
Bana yaşamayı öğret.
Henüz sabah olmadan geleyim sana
Birlikte aydınlanalım doğan güne eş.
Bir yerlerde,
Gün batımına mahkûm bir yerlerde,
İşkenceler içinde bir aydın kıvranırken
Bana gülmeyi öğret.
Aşkı öğret bana
Sevmeyi,sevebilmeyi
Karanfillerin solmadığı bir ülkede
Tüm annelerin yüreklerindeki yeşilliği.
Yitirilenlerin bulunması umuduyla
Gün doğmadan geleyim kapına
Bana umudu öğret.
(1998,Bursa)
Serap TepedelenKayıt Tarihi : 25.3.2006 21:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (14)