Bana toprak ol Şiiri - Hanbeli Erçin

Bazen sesimi düğüm atarken buluyorum kendimi.
Bazende geç kalıyor hissi oluşuyor bende.
Devrik cümleler raks edip duruyor kalemimde.
Sonra tekrar doğruluyorum kendime, bir ses doğuyor içime.
Zamanın geç saatlerine kavga ediyorum.
Ve sonra türk dil kurumuna kızıyorum eksikleri çok diye.
Yabancı bir diziye ilişiyor gözlerim, ne çok eksik var bizde.
Ama biliyorum gürgen ağaçları gölge dışında bir ise yaramıyor.
Bağımsız oluyorum kelimelere çoğu zaman.
Sonra şu zamandan ne şikayet edip duruyorum diyorum usulca.
Bir gün solmadan bana gel.
Ve soluyorsa bir çiçek fazla su verdiklerindendir.
Tohum olmak gerek diyorum.
Bana toprak ol
Çocukluk günlerime özlem besliyorum.
Ve ben çocukluk yaşamadım oysa
Bir damla süzülüyor gözümden, içime senden süsler kuruluyor
Şu şarkı tam bizlik, yoksa başkası mi ağlıyor
Çocuklar sana da sevgiyle bakıyorlar mı?