Bana Sevmeyi Sen Öğretmedin

Bana sevmeyi sen öğretmedin ki, 
Sabahlarıma neşe katan cıvıltılar senden gelmedi.
İçime çektiğim o serin nefes,
Ve gün doğuşundaki anlatılmaz ihtişamın içinden gelen ses,
Sana ait değildi. 
Tek sen değildin bana güleryüzle içten bir günaydın diyen,

Özgürce sokakları adımlarken yanımda değildin.
Küçük bir çocuğun başını oksarken duydugum hazzı,
Sen hiçbir zaman veremedin.
Sen, 
gecelerde yalnızlığın acısını öğrettin bana,
Umutsuz gözyaşlarının nasıl yaktığını ve boş kalan ellerin çaresiz nasıl göğe kalktığını.
Bana sevmeyi sen öğretmedin ki,
Bak hala gülebiliyorum,
İçim kıpırdayabiliyor hoş bir ezgiyle, 
Ve hala güneş batarken diyebiliyorum keyifle; yarın daha güzel bir gün olacak. 
Herşey mümkün, öğrendim, zaten biliyordum,
Sen olmasanda,
Sevgi beni bırakmayacak...