tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bütün mesele o...
"Bana sevmeyi öğret..."
Sonrasını...
Uçmayı..
Esmeyi..
Yağmayı...
Gerekirse yanmayı ve yakmayı deneye yanıla, seve ayrıla ben öğrenirim..
Ne güzeldi..
Kutlarım İbrahim..
Sevgi, sevgiyle çoğalır..
Seven bir kalp için bu isteklerin ögrenilmesine gerek bile kalmadan kendiliğinden olağan şeyler..
Kaleminize sağlık İbrahim Bey..
Saygı ve selamlarımla..
Sevgi ne kutsal ve ulvi bir söz...
Sevmek, sevebilmek gönülden, gönül gözüyle görebilmek...Bir kuşu sevmek, tüylerindeki renklerin güzelliği, ahengini seyrederken kanadına takılıp sevda doruklarına vara bilmenin ve oralardan dünyayı, yaşamı ve her şeyi kuş bakışı bakabilmek...
Bir yağmur damlasındaki rahmetin hikmet ve bereketinde yeryüzüne ine bilmek, topraktan yaprağa yürümek, bir çiçekte can bula bilmek, çiçek olmak kokmak, dünyaya güzel bakabilmek... Yada susamış bir çocuğa bir damla mutluluk olabilmek...
Sevgi kainatın dengesi, sevgi kainatın var oluş sebebi...
Dünyaya seven gözlerle bakan gönüllere Selam olsun diyerek Kutluyorum bu güzel akıcı ve bir o kadar anlamlı şiirinizi...
Nicelerine diyerek... Sevgiyle İbrahim bey Kardeşim...
Yanmayı ögrenmissin üstad. Kalemin kelamin yuregin var olsunn.
Bu şiir ile ilgili 54 tane yorum bulunmakta