Bana Sensizliği Öğret Şiiri - Gökhan Gürsu

Bana Sensizliği Öğret…

Bana sensizliği öğret.
Bilmediğim bir şeyle bırakıpta gidiyorsun beni,
Neden bile diyemeden, yarımyamalak bir benle.
Benden bir ben yapıpta git,seni sevmeyi bilmesin.
Acıtmadan kesip aldın göğsümden kalbimi,öldüğümü anlıyamadan.

Bana sensizliği öğret.
Renkler olmasın siyah ve beyazdan başka.
İlkelerim olmadan yaşat beni, bir bitkinin var oluşuyla.
Yağmurlarla ıslanma fırsatı verme, kuruyup yiteyim
Belkilere alıştırma, kesin ümitsizliklerimle bırak beni.

Bana sensizliği öğret.
Gözyaşlarımın içinde akıp yıka hatıralarını,
Çıktığım yolun sonundaki,orada olmadığın varışlarım ol
Kuzey yıldızını kopartıp al,yönsüz kalayım.
Çerçevesiz bırak,savrulsun senden kalan ne varsa.

Bana sensizliği öğret.
Martı çığlıkları,İstanbul poyrazı ve 70 lik rakı başbaşayız.
Derin bir hüzünün içindeki üç ahbap çavuş.
Ah be SEVDAM! ne anlamı vardı aniden gitmenin
Söyle nasıl yaşıyordum ben senden önce?
Bana sensizliği öğret.