Bana Sen Lazımdın. Şiiri - Fatih Pınarbaşı

Ben sana yâr dedim, sen oldun yara
Solum da dinmeyen, sızımdın sevdam
Olsa da her yanım, hep yara bere
Ayağa kalkmama, azimdin sevdam

Bağlasa da felek ayağı kolu
Bıraktın tutmadın, verdiğim eli
Sana çıksın diye, sevdamın yolu
Soluksuz koştuğum, hızımdın sevdam

Sana gelmek için, soluksuz koştum
Aşk hârında yandım, tutuştum piştim
Yolumu kaybettim, yolumu şaştım
Meçhule götüren, izimdin sevdam

Kaderimsin diye seni bekledim
Kapattım gözümü, ele bakmadım
Yüreğime başka kulu sokmadım
Sandım ki sen benim, yazımdın sevdam

Hasret mi biçerdi sevdaya eken
Ermedi murâd’a hasreti çeken
Neden hep kaybeder, yollara bakan
Feri sönmüş iki gözümdün sevdam

Derdini derdime tutar eklerdim
Kapında divane yolu beklerdim
Bilsem giden dönmez, seni saklardım
Geçmişten tek yâram, mazimdin sevdam

Açmadan gül gibi sarardım soldum
Neler umdum neler ve neyi buldum
Araf’tayım işte arada kaldım
Bu bilinmezliğe çözümdün sevdam

Hep hâmd ile şükür dil’de niyazla
Bu zamana değin yetindim azla
Neyim tam oldu da sen oldun fazla
Dünyamda tek eksik azımdın sevdam

Oysa ki ne kadar muhtaçtım bilsen
Yarımım tam olur, olurdun gelsen
Yıkamazdı kimse yanımda olsan
Bana yalnız bir sen lazımdın sevdam