Bana Sana Şiiri - Ümit Yıldırım

Sabah ezanı çınlıyor Kocatepe’den
Selam gönderme, hatır sorma bana Yedi Tepeden,
Çıkarım bir gün karşına belki Maltepe’den,

Sular kararmış,yanmış sanki kül gibi,
Yıldırım da güç kalmamış, aciz bir kul gibi,
Gülü ümitini atıp gitmiş,satıp gitmiş, el gibi.

Vahlar bana vahlar bana ey vahlar bana,
Yanıldım sen de, eyvahlar bana ay vahlar bana,
Yuhlar sana yuhlar sana oy yuhlar sana.

Bir fırtınaydın sen, kasıp kavurdun,
Bir kağıt gibi beni, atıp savurdun,
Sanki şerefsizdim ben, sanki gavurdum.

Yoklar bana yoklar bana yoklar bana,
Sapladın göğsüme, oklar bana oklar bana,
Çoklar sana, çoklar sana, çoklar sana.

Esen rüzgarla kokun gelirdi,
Zannettim ki gülüm kıymet bilirdi,
Gülüm gülüm olsa, anında irkilirdi.

Hiçler bana hiçler bana hiçler bana,
Bu acı bıarakmaz peşimi, işler bana işler bana
Yar olacak piçler sana piçler sana piçler sana.

Yüzündeki tatlı gülüşün vardı ya,
Ne kadar çok görsem bana kardı ya,
Sevişirken sessiz duruşun ardı ya.

Aflar bana aflar bana aflar bana,
Sırat köprüsü kurulmuş, saflar bana saflar bana,
Keyfler sana keyfler sana, keyfler sana,

Doy kana kana.