Bana Öyle Bakma Şiiri - Ozan Oztelli

Bir şehir var.
Denizlerin, dağların ve umutsuzlukların ardında.
Ve diğeri,
Tüm yaşanmışlıklarımla beraber, bıraktığım ardımda.
Bu gece saatler soğuk,
Sokaklar soğuk, insanlar uzak bana,
Yarın başka şehirlerde, başka rüyalara dalacağımızı bilmiyormuşcasına.
Sen bugün pek farksızsın diğerlerinden.
Yüzüne yansıtmışsın hüznü,
Belli yüreğinin derinliklerinden gelmekte sızın.
Bana öyle boşluğa dalmış gibi bakma ne olur.
Koskoca okyanusa düşen bir sevda tınısı gibisin,
Elini uzat diye çırpınıyor gözlerin.
Bana öyle sadece kurtarıcınmışım gibi bakma ne olur,
Gölgemin arkasına saklanamıyor artık çaresizliklerim.
Bakışların haykırış oluyor gözlerinde.
Duymuşsundur belki sesini,
Göçtü yüreğim tüm umutlarımın tepesine az önce.
Soluksuzum, bana öyle bakma ne olur.
Hiçbir önlem almamıştım bu gidişe,
Bir bilet yetiyordu oysa ki,
Bu şehri terkedişe.
Bana öyle bakma ne olur..
Bindiğim vagon mezarı olmasın düşlerimin,
Gözlerim cama asılı kalmasın saatlerce.
Bana öyle sonuna geldik işte der gibi bakma ne olur.
Bitmeyi yediremiyorum kendime.
Başlangıçtır her son yeni bir bölüme,
Bu bitiş sonsuzuma göçüşüm oldu benim de, yüreğimle..