Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
kutlarım harika bir şiir yüreğiniz dert görmesin
sana bakmamam mümkün değil yüreğim çekiyor beni size................ tebrikler........... harika bir şiir.............
Bana Öyle bakma...
Bana öyle hüzünlü bakma ne olur!
Gözlerime gözlerini iliştirme.
Bir kibrit çak, bir tek tütün...
Elini başına koy
Bak semaya...
Çek içine, ne varsa
Solu istediğin gibi!
Ama bana kırılma
Anla gidişimi...
Zordur, bilirim...
Kaçına şahit bu yürek!
Kaçına yenik...
İnan istemedim böyle olsun
Benimde pembe panjurlu hayallerim vardı
Kokusuna imrendiğim beyaz begonyalar
Bahçede üç beş çocuk sesi
Olmadı!
Yapamadım...
Daha koyu yaşamak isterdim
Daha enine solumak nefesi
Dizboyu balçığa bulanmak, sevdasıyla
Boğulmak özlemin ateşiyle
Beklemek; acıya çalan türkü deminde
Sonuna kadar...
Varım! demek
Olmadı!
Yapamadım...
Bana öyle hüzünlü bakma ne olur!
Seninde çalmasın kapını fırtına
Sessizliğe gömülme emi...
Kahretme daha çok şiirlere
Bir nefes, bir tütün
Elini çek başından
Hafif hafif yudumla çayını
Son defa baktığımda ardıma
Kırılmasın hayalimdeki dağ yürek
Sen hep orda kal
Sen hep aynı kal
Ayrılık kamçılasın ecrini
Düşmesin düşlerin
Düşkırıklarına takılma
Ve unutma!
'Çınar ol' dedin ya hep bana
'Çınarlar uludur, yaşlansa da eğilmez'
Ama ne olur bakma öyle
Acıtma gidişe mahpus yüreğimi
Kabartma küllenmiş hasretimi
Tek adımla yol al uzaklara
Ardına bakma...
Sil gözündeki damlayı
Ve o damla kuruyana dek beni hatırla...UNUTma
Sevgili şair dost, kanaatimce bazen şiirler bizi esareti altına alır, bazende biz şiirleri esir tutarız.. Öyle zamanlar, öyle mutena anlar vardır ki hasreti, sevgiyi ve nefreti bir arada yaşarız ama farkında olmayız, belkide içinde feveran ettiğimiz duygu kesafetinden ötürü farkında olamayız.. Farkında olduğumuz tek şey duyguların kanayıp içimize akmasıdır, bunu hissederiz.. Arada dolaşan gül, sümbül, lale ve menekşe yaprakları ise gülücükleridir sevdanın..Itrı da kokusudur aşkın. Sevgiler ve yüreğinize sağlık..
selamlar
Ayrılık kamçılasın ecrini
Düşmesin düşlerin
Düşkırıklarına takılma
Ve unutma!
'Çınar ol' dedin ya hep bana
'Çınarlar uludur, yaşlansa da eğilmez'
Tebrikler. Duygularınızın yoğunluğu çok derinden hissediliyor...
Vedalar bitişler gidişler zor ama yaşanması gerekse yaşanacaktır....zorda olsa ve önemli olan zoru başarmaksa zoru başarmalıyız....yine çok güzel dizeler canım tebrik ediyorum arkadaşım o kocamannn ve sevgi dolu yüreğini....
ne buruk ne acı bir gidiş bu hani tutup kolundan döndiresin gelir ama kıyamzasın döndürmeye de
sevgiler
fidan
Ama ne olur bakma öyle
Acıtma gidişe mahpus yüreğimi
Kabartma küllenmiş hasretimi
Tek adımla yol al uzaklara
Ardına bakma...
Sil gözündeki damlayı
Ve o damla kuruyana dek beni hatırla...UNUTma
İşte en acı an. İşte o an, ayrılık anı. Dayanılmaz, yakıcı...
Çok güzel bir anlatım, tebrik ediyorum.
Hüzünlü bakmaya ağlamaya bir şey diyemem ama sigaraya hayır:))
Tebrikler...Selamlar...
Bana öyle hüzünlü bakma ne olur!
Gözlerime gözlerini iliştirme.
Bir kibrit çak, bir tek tütün...
Elini başına koy
Bak semaya...
Çek içine, ne varsa
Solu istediğin gibi!
Ama bana kırılma
Anla gidişimi...
Zordur, bilirim...
Kaçına şahit bu yürek!
Kaçına yenik...
_________Arzucum !!! Hep yenik düşen yürek biz olmuşuz demekki severken sevgimizi fazla göstermemizmi olmuş hatamız ..Hissedilen sevgi verilmeyip içinde yaşanırsa ne anlamı varki..Şöyle yürekten gelen Seni Seviyorum !!! Sözü Söylenmedikten sonra yaşanan sevdanın...
_______Yüreğine kalemine sağlık canım .....
Bana öyle hüzünlü bakma ne olur!
Seninde çalmasın kapını fırtına
Sessizliğe gömülme e mi...
şiir öyle demese de düşünmez giden ardında kalanı..
düşünse gitmez zaten..!
çok duygulu bir şiir okudum..tebrikler
sevgi ve saygıyla
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta