Bana öyle bakma Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Bana öyle bakma…
N’olursun
Kalbimin derinlerine düşüyorsun
Tutamıyorum gözyaşlarımı, duygularımı
Düşüncelerimi
Saçlarının dağınıklarına karışıyor hayallerim
Her gece rüyama çağırırım

Bana öyle bakma ne olursun
Deniz dalgalı dokunuşların karışıyor yarınlarıma
Dokunma dudaklarıma hasretinin nikotiniyle kaybolurum
Utanırım
Sokaktaki kediden, köpekten oyun oynayan çocuklardan
Sokak lambalardan kapı gıcırtılarından

Bana öyle bakma…
N’olursun…
Karıştırırım her şeyi gerçeği
Yitirdiklerimin izleriyle gömülürüm
Ne vakittin tik taklarını bilirim
Nede bittiğini dünü hatırlamam
Güz hüzün birikintisindeki senle yok olurum

Bana öyle bakma…
Bu şehirden kurtulup
Ufka yelken açayım
Senide yanımda götürmeyeyim
Tek bir söz söyleyeyim
Sonra kollarımı açıp beklerim
Ve
Hayattan koparım

Bana öyle bakma…
Tanıyorum o bakışlarını
Ruhumdaki hüzün izlerini
Denizde boğdum
Sahile vuran dalgalarla yalnızlığımla
Senle gömülürüm
Toprakla son bulurum

Bana öyle bakma…
Bakmadan ben ölürüm