Bana Ölmek Yakışmaz

Yolların sonundayız; faydasızdır eylemler.
Sıfırı tükettirdi, sarf ettiğin söylemler.
Hayatıma hükmetti, verdiğin tüm elemler.
Bana ölmek yakışmaz bir vefasız yüzünden.

Umudum heder oldu; tabi ki, ağlıyorum,
Dünlerimde hüzün var, maziyi saymıyorum.
Yarınımda umut var, dünde boğulmuyorum.
Bana ölmek yakışmaz bir vefasız yüzünden.

Ölüm kurtuluş dedim, canıma “tak” deyince,
Ben yanılsam da aklım yüreğime inince,
Yaşamayı borç bildim, sen aklıma gelince.
Bana ölmek yakışmaz bir vefasız yüzünden.

Kemiren ur misali gönlüme nasıl girdin?
Ömrümün gökkuşağı renklerinde gizliydin.
Sanma ki yüreğimi yol gibi ezip geçtin.
Bana ölmek yakışmaz bir vefasız yüzünden.

Kara sevdamın temiz, katıksız eseriydin.
Gönlümün sevda ile tat bulan meyvesiydin.
Ömrümün hebadan yana bil ki tek gerçeğisin.
Ban ölmek yakışmaz bir vefasız yüzünden.
11.10.2000/ İstanbul