Bana O Son Bakışın Vardı Ya

Nefes almak, yaşamak değilmiş meğer;
İnsan yaşarken de ölür imiş!...
Yaşamama sebep senmişsin meğer;
Nefes almanın yaşamak olmadığını anladım!...

Bana; o son bakışın vardı ya!...
Hançer misali saplandı yüreğime;
Aslında, o an oracıkta ölmüşüm meğer;
Yaşamadığımın farkına vardım!...

Her şey öyle anlamsız ki;
Nefes almak bile ölüm!...
Resimlerine bakıp, maziye dalıyorum…
Anıların yaşatıyor beni gülüm!

Nefes alıyorum ama ruhum ölü…
Sensizlik; dipsiz bir kör kuyu…
Gül’üm benim, güllerin gülü…
Mekânın cennet olsun, nurlar içinde uyu!...